Ég hringdi í TL og sagði þeim söguna hér að ofan og fék þau svör að ég ætti að koma með diskinn á verkstæðið og láta meta þetta, sem ég gerði daginn eftir.
Sagði verstæðismanninum hvað væri að, hann tók diskinn, prófaði og kom til baka og sagði að honum fyndist hann ekkert titra neitt óeðlilega mikið. Ég þori að veðja að hann hafi ekki verið með annan disk til samanburðar, hvað þá að leggja diskinn á borð og hlusta því það var útvarp í fullum gangi og einhverjir gaurar að tala hástöfum inni á verkstæði.
Ég þakkaði pennt fyrir mig, sagði að hérna kæmi ég ekki aftur, opnaði hurðina (sem er á annari hæð) og dúndraði diskinnum niður á bílaplanið og lokaði síðann hurðinni sallarólegur.


Tók síðann diskinn, labbaði í verslunina og hitti þar einn prúðann afgreiðslumann við afgreiðsuborðið. Ég sagði honum frá öllu sem hafði gengið á, sem að sýndi með miklum áhuga og undrun hvernig hafði gengið, ég rétti honum diskinn og sagði sallarólegur " þetta er seinasta skiptið sem að ég kem hérna inn, ég mun aldrei versla við ykkur aftur".